کمتر بازی ای شایسته بازسازی به اندازه Metal Gear Solid 3: Snake Eater است. به جرات می توان گفت این بازی در زمان خود، بهترین بازی مخفی کاری و اکشن نسل خود بود و در سال ۲۰۰۴ توانست کنسول PlayStation 2 را تا حد ممکن به چالش بکشد؛ به طوری که سخت افزار آن گاهی اوقات مانع تحقق کامل ایده های بلندپروازانه بازی می شد. حالا، بیست سال بعد، بازسازی کامل این بازی توسط Konami با استفاده از قدرت کنسول های مدرن، پتانسیل آن را دارد تا دیدگاه کامل و بدون نقص خالقان اصلی بازی را محقق کند. اما به نظر می رسد Metal Gear Solid Delta، که این بار بدون حضور هیدئو کوجیما ساخته شده، بیشتر شبیه به یک نسخه HD ریمستر شده درخشان است تا یک بازسازی ظریف و شگفت انگیز. این بازی مسلماً سفری نوستالژیک و زیباست، اما به طور کامل و بیش از حد وفادار به نسخه اصلی است.
در یک دموی اخیر، فرصتی برای بازی کردن Metal Gear Solid Delta در مأموریت Virtuous Mission که بازسازی کاملی از مقدمه ی MGS3 است، برایم فراهم شد. این بازی که در Unreal Engine 5 ساخته شده، دقیقاً همان طور که انتظار داشتیم، فوق العاده به نظر می رسد، به ویژه وقتی صحبت از مدل های شخصیت ها می شود؛ چهره ها و لباس ها واقعاً چشم نواز هستند. اما ستاره واقعی نمایش، جنگل است؛ نورپردازی مدرن به خوبی به ارتقاء گرافیکی هر تیغه چمن، هر گودال گل و هر مار پرداخته است. اگر از طرفداران قدیمی Metal Gear باشید، می دانید که بخش Virtuous Mission که حدود ۹۰ دقیقه طول می کشد، مملو از صحنه های سینمایی و مکالمات کدک است. این بخش برای آزمایش هرگونه تغییر (به جز گرافیک) در بازی چندان مناسب نیست، به ویژه چون Delta از همان دیالوگ های صوتی نسخه اصلی Snake Eater استفاده می کند و بنابراین تمام صحنه های سینمایی به طور دقیق و بدون تغییر بازسازی شده اند. اما اگر این تکه از بازی را بخواهیم ملاک قرار دهیم، تغییرات گیم پلی بسیار جزئی هستند. Delta به نظر می رسد که بازسازی ای با دقت میلی متری از Metal Gear Solid 3 باشد. درخت ها دقیقاً همان جایی هستند که در نسخه اصلی بودند. دشمنان همان مسیرها را گشت می زنند. و صفحه های بارگذاری مکرر، جنگل را بار دیگر به نقشه های کوچک و مجزا تقسیم می کنند.
این ساختار که به طور کامل از نسخه اصلی ۲۰۰۴ حفظ شده، باعث می شود Metal Gear Solid Delta بسیار قدیمی تر از گرافیک های با وضوح بالا و جدیدش به نظر برسد. جنگل کوچک و محدود است، نه به خاطر پوشش درختانش، بلکه به خاطر فضای بازی محدودش. صفحه های بارگذاری به عنوان موانع سخت عمل می کنند، به این معنی که اتفاقاتی که در یک منطقه رخ می دهد، بر منطقه دیگر تأثیری ندارد .مثلاً نگهبانان نمی توانند شما را در منطقه دیگر دنبال کنند. این نبود پیوستگی بین هر بخش، خلاقیت شما را محدود می کند؛ به نظر می رسد هیچ راهی برای ایجاد حواس پرتی وجود ندارد که دشمنان را به بررسی فراتر از مرزهای صفحه بارگذاری وادار کند یا بتوانید یک شلیک دقیق را در مرزهای نقشه ها انجام دهید.
در سال ۲۰۰۴ پلی استیشن 2 به سادگی نمی توانست یک فضای بازی بدون وقفه و یکپارچه با این جزئیات را پردازش کند. اما در سال ۲۰۲۴، آزادی نقشه های گسترده Metal Gear Solid 5 که به خوبی می توانست در جنگل های شوروی Snake Eater جای بگیرد، به شدت احساس می شود. این بازی ما را به یاد بازسازی Resident Evil 2 از Capcom می اندازد که صفحه های بارگذاری نمادین بازی اصلی هنگام باز کردن درها را حذف کرد و یک ایستگاه پلیس یکپارچه و بدون وقفه ایجاد کرد. بدون رویکرد مشابهی، نگرانیم که تجربه کلی بازی MGS Delta تفاوت زیادی با نسخه HD بازسازی شده Snake Eater که سال گذشته به عنوان بخشی از Master Collection Vol. 1 منتشر شد، نداشته باشد. بازی ای که قیمت بسیار پایین تری دارد و با دو بازی واقعاً عالی دیگر بسته بندی شده است.
Snake Eater اصلی از ورودی هایی استفاده می کرد که ریشه در MGS1 نسبتاً ساده داشت، اما نبردهای پیچیده و بلندپروازانه ای که بازی ارائه می داد، نیاز به کنترل دقیقی داشتند که سیستم قدیمی قادر به اجرای آن نبود. خوشبختانه مکانیک های هدف گیری قدیمی و دست وپاگیر حالا جای خود را به کنترل تفنگ مبتنی بر تریگر داده اند که امکان شلیک های دقیق به سر را به راحتی فراهم می کند.
دیگر بهبودهای خوشایند شامل یک سیستم شماره گیری سریع برای کدک می شود که به شما امکان می دهد با فشار دادن دکمه پایین روی d-pad، به عملکردهای حیاتی مانند ذخیره کردن بازی دسترسی داشته باشید، در حالی که دکمه بالا یک منوی انتخاب سریع برای لباس استتار شما باز می کند. دو دکمه دیگر d-pad تجهیزات شما را جابجا می کنند که بهبود جزئی اما خوبی نسبت به سیستم اصلی است.
نکته اساسی تر این است که حالا Snake می تواند در حال خمیده راه برود (یکی دیگر از ویژگی هایی که اولین بار در نسخه 3DS معرفی شد) که تقریباً در یک بازی مخفی کاری ضروری به نظر می رسد. در ترکیب با سیستم هدف گیری تازه شده و دوربین سه بعدی مدرن، Snake Eater حالا بسیار شهودی تر بازی می شود. با این حال، باید اضافه کنم که هنوز هم مانند بازی ای از نسل قبل احساس می شود؛ متاسفانه Snake با روانی شخصیتش در MGS5 حرکت نمی کند. باز هم به نظر می رسد که Konami فرصت واضحی را برای آوردن بهبودهای مدرن به MGS Delta از دست داده است.اگر کل بازی به طور مشابه با این دمو باشد، فکر می کنیم احساس شما نسبت به Delta بستگی به این دارد که چقدر به نسخه اصلی وفادار هستید.
تغییرات هوشمندانه ای که بدون شک Delta را راحت تر از نسخه اصلی کرده اند
در این دمو چیزی فراتر از گرافیک و کنترل های به روز شده، وجود ندارد.تنها تغییر قابل توجهی که پیدا کردیم این بود که شلیک به Ocelot دیگر صفحه ی game over به همراه عبارت “پارادوکس زمانی” را نمایش نمی دهد. مشخص نیست که آیا این حذف به دلیل این است که دمو از نسخه نهایی بازی گرفته نشده است، اما از دست دادن چنین کوجیما-ایسم معروفی در اولین نمایش عمومی Delta باعث نگرانی شد. امیدوارم این مورد در نسخه نهایی بازی قرار گیرد.
به گفته ی اوکامورا : هدف Delta این بود که “مطمئن شویم بازی را به طور وفادارانه ای ارائه دهیم تا از جنبه نوستالژیک آن کاسته نشود.” این من امیدوار بودم که Delta تیم را به سوی ارتقا و بهبود Snake Eater با ایده هایی از The Phantom Pain و فراتر از آن هدایت کند، به طوری که داستان و اهداف همان باشند اما در یک محیط مخفی کاری مدرن تر، انعطاف پذیرتر و واکنش پذیرتر. این می توانست بازسازی ای باشد که Resident Evil 2 را از جایگاه برتر خود پایین بکشد. در عوض، Metal Gear Solid Delta به نظر می رسد چیزی بیشتر از یک نسخه زیباتر و شهودی تر از بازی ضروری سال ۲۰۰۴ در سبک مخفی کاری نخواهد بود.
